جوابی به« كوچه» فریدون مشیری از "هما میر افشار"
بی تو طوفان زده ی دشت جنونم
صید افتاده به دریاچه خونم
تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم؟
بی من از كوچه گذر كردی و رفتی
بی من از شهر سفر كردی و رفتی
قطره ای اشك درخشید به چشمان سیاهم
تا خم كوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی ، نگهت هیچ نیفتاد به راهی كه گذشتی
چون در خانه ببستم دگر از پای نشستَم
گوییا زلزله آمد ، گوییا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه ی شهر غریبم
بی تو كس نشنود از این دل بشكسته صدایی
بر نخیزد دگر از مرغك پر بسته نوایی
تو همه بود و نبودی تو همه شعر و سرودی
چه گریزی ز بر من كه ز كویت نگریزم
گر بمیرم ز غم دل به تو هرگز نستیزم
من و یك لحظه جدایی ،نتوانم ،نتوانم
بی تو من زنده نمانم.
"هما میر افشار"
صید افتاده به دریاچه خونم
تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم؟
بی من از كوچه گذر كردی و رفتی
بی من از شهر سفر كردی و رفتی
قطره ای اشك درخشید به چشمان سیاهم
تا خم كوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی ، نگهت هیچ نیفتاد به راهی كه گذشتی
چون در خانه ببستم دگر از پای نشستَم
گوییا زلزله آمد ، گوییا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه ی شهر غریبم
بی تو كس نشنود از این دل بشكسته صدایی
بر نخیزد دگر از مرغك پر بسته نوایی
تو همه بود و نبودی تو همه شعر و سرودی
چه گریزی ز بر من كه ز كویت نگریزم
گر بمیرم ز غم دل به تو هرگز نستیزم
من و یك لحظه جدایی ،نتوانم ،نتوانم
بی تو من زنده نمانم.
"هما میر افشار"
+ نوشته شده در دوشنبه هجدهم آبان ۱۳۸۸ ساعت 12:21 توسط محمود رضا آذرخش
|
